Een 'vrije'' dag (dag 4)

Vandaag is het alweer de 4e dag van onze reis. Dit natuurlijk gerekend vanaf het moment dat wij uit Amsterdam vertrokken zijn.

Vandaag was er de mogelijkheid om een excursie te maken, maar wij hebben er samen met 6 andere mensen voor gekozen om een eigen uitstapje te maken. Dit omdat het ons wel prettig leek een rustigere dag te hebben binnen het volle, maar mooie programma.

Om half 7 ging de wekker en om half 8 zaten we gezellig samen met de andere 26 deelnemers aan het ontbijt. Om 8 uur vertrokken we met een boot richting de plaats Ambarita. Slechst 10 minuten met de boot (6 kilometer over land).
In dit dorpje hadden we de mogelijkheid om de ouderwetse Batak huisjes te bewonderen. Deze huisjes zijn opgebouwd uit:
- Op de grond een vloer (met hekwerk eromheen, waar de dieren hun stallig vinden.
- Op de eerste verdieping een woonkamer en een slaapkamer.
- Op de tweede verdieping was er een ruimte waar het voedsel opgeslagen kon worden.
Het dak bestaat uit 2 punten en werd
vroeger gemaakt van de suikerpalm en/ of de palmbomen. De afgelopen jaren is dit helaas vervangen door ijzeren golfplaten, omdat dit veel duurzamer was. De punten op het dak verwijzen naar de voorouders die op het eiland Sumatra terecht kwamen met de zeilschepen (de punten) uit de verschillende omringende landen.
Elk huis is ook hier prachtig versierd met de kleuren wit,rood, zwart. Deze kleuren staan voor: De hemel/ het paradijs, de aarde en de onderwereld. Men is hier in Indonesie erg bezig met goede en kwade geesten.
Vervolgens werden wij uitgenodigd om een ''executie'' mee te maken in levende lijve. In 1903 werd voorzover men weet de laatste executie uitgevoerd. Een van onze reisgenoten werd als voorbeeld gebruikt op de executie plaats. De executie werd als volgt uitgevoerd:
1. Met een klein mes werd de dader in de hals bewerkt. Dit bloed werd geproefd door de koning en de medicijnman. Wanneer het bloed ''goed'' smaakte, werd de executie voortgezet. Anders werd hij levend gefolterd en verder opengesneden.
2. Tot slot werd de dader onthoofd met een groot mes.
3. Het vlees en organen werden gebruikt om een feestje te bouwen. Door de belangrijke mensen van het dorp (kanibalen :O). Men hoopte dus op dikke mensen.

Na deze rondleiding waren wij vrij van het programma, De rest van de groep ging verder en wij konden op eigen tempo activiteiten ondernemen.
We hebben in het dorpje met de kleine groep geshopt ;). Het is wederom een hele ervaring. De mensen nodigen je overal uit om in hun stalletjes te komen kijken, nemen je bij de hand en laten je niet gaan voor je hun hele winkeltje leeg gekocht hebt :). Ze hebben geld nodig voor eten en voor de kinderen die naar school moeten is het steevaste antwoord. Er wordt een hoge prijs gesteld en hierbij is het de gewoonte om af te dingen. Gisteren stonden we hier nog onwennig tegenover, maar het wordt steeds ''gemakkelijker''. Je moet proberen ongeveer de 25-50% van de prijs af te halen. Uiteindelijk wordt je zelfs nog terug gehaald als je weg loopt omdat je het er niet mee eens bent als het ''te duur'' is.

Toen we na een uur het dorpje konden verlaten zijn we over de weg terug gelopen naar TukTuk. Het was een wandeling van 6 kilometer. Het was een fantastische ervaring, waarbij we veel informatie die we verkregen hadden konden herkennen. We kwamen prachtige inheemse planten, rijstvelden, Cabauen (koeien voor de kar), bananebomen, papayabomen, graven van mensen (zien er vaak nog mooier uit dan huizen. Men gelooft namelijk dat iemand die overleden is nog met zijn ziel verder leeft. Als je niet goed zorgt voor de dode, dan wordt de dode een kwade geest). Na 15 jaar worden de doden uit de grond opgegraven, de botten worden ritueel gewassen en vervolgens in een kleinere kist met een prachtig graf begraven. Dit zijn veelal familiegraven. De graven worden altijd boven de grond geplaatst, omdat in de grond de kwade geesten verblijven.

We hebben onderweg een aantal kleine stalletjes bezocht waar we mooie batak kaarten kochten, Indonesische chips en dronken een cola op een terrasje voor 5000 indonesische roepia (35 eurocent). We zijn hier echte miljonairs :P.

Toen we terug kwamen hebben we heerlijk geluncht buiten op het terras van het hotel met uitzicht op het Toba meer met de bergen omgeven. Het geeft een sprookjesachtig aangezicht.

Na de lunch hebben wij verkoeling gezocht in het Toba meer. Gezwommen in het helder blauw/groene water tussen de algen door op sommige plaatsen en met het uitzicht op de bergen.

Als afsluiting van de middag hebben mama en ik genoten van een massage door 2 Batak vrouwen.